تحقيق توصيفي روي تصميم گيري سازماني

نات بررسي موضوع تصميم گيري را با مدل تجويزي آغاز كرد.(مرحله تدوين ، مرحله بسط مفهوم ،‌مرحله تشريح جزئيات ،‌مرحله ارزيابي و مرحله اعمال - اجرا) . نات دريافت كه تعداد بسيار اندكي از تصميم گيرندگان سازماني واقعاً از همه پنج مرحله مدل تجويزي گذر كردند و به جاي آن از زير مجموعه هاي گوناگون اين فرآيندها استفاده كردند كه اين الگوها را ( الگوهاي اوليه تصميم ) نام نهاد.

اولين الگوي اوليه تصميم ← مدل تاريخي ← تصميم گيرندگان متوجه مشكل مي شوند و يك راه حل استفاده شده توسط ديگران را اتخاذ مي كنند

دومين الگوي اوليه تصميم ← مدل بيرون از قفسه ← يك جستجوي جسورانه و ارزيابي را ه حلهاي احتمالي خارج از سازمان (نظير مشاوره ) بود.

سومين الگوي اوليه تصميم ← ارزشيابي ← ارزيابي و اعمال يك راه حل از پيش معين شده بود اما هيچ توجهي به تعريف مشكل يا راه حلها ي مختلف ديگر نكرد.

چهارمين الگوي اوليه تصميم ← جستجو ← دربرگيرنده تدوين و اعمال مشكل ← توسط مديراني كه با مشكلاتي كه نسبتاً كم اهميت تلقي مي شوند برخورد مي كردند

نهايتاً فرآيند نوآ ← تنها الگوي اوليه تصميم كه كليه پنج مرحله تصميم گيري تجويزي را در بر مي گرفت .

نات به وضوح نشان مي دهد كه تصميم گيرندگان به ندرت به فرآيند توصيه شده تدوين مشكل ،‌بسط مفهوم ،‌تشريح جزئيات ،‌ارزشيابي و اعمال متوسل مي شوند. فعاليتي كه بيش از همه مورد بي توجهي تصميم گيرندگان قرار مي گرفت بسط مفهوم بود و اين به آن معني است كه اعضاي سازماني قبل از ارائه و بسط يك ايده روشن درباره اينكه مشكل دقيقاً چيست تصميم گيري مي كنند و راه حلها را به كار مي بندند .

به طور خلاصه نظريه و تحقيق نشانگر آن است كه تصميم گيري يك فرآيند كاملاً منطقي جستجوي اطلاعات و انتخاب تصميم نيست بلكه تصميم گيرندگان معمولاً از فرآيندهاي تصميم گيري مختصر شده استفاده مي كنند و به شهود ،‌راه حلهاي بسنده و راضي كننده و برخورد ناگهاني مشكلات و پاسخها تكيه دارند.