تصمیم گیری و سیستم های کمک تصمیم گیری

 تصمیم گیری چیست ؟ برای پاسخ به این سوال ابعاد مختلفی را می توان درنظر گرفت . ساده ترین تعبیر در مورد تصمیم گیری عمل انتخاب است . این تعبیر یعنی انتخاب یک گزینه از گزینه های ممکن که به باور تصمیم گیر ، بهترین نتیجه را به همراه دارد ، کارکرد اصلی فرآیند تصمیم گیری است . به تعبیر دیگر ، تصمیم گیری یافتن راه حل بهینه برای مساله است و دستیابی به پاسخ بهینه ، منطق کلی کار را تشکیل می دهد . رویکرد سوم هوشمندی را به مفاهیم قبلی می افزاید و با تشریح کارکرد شبکه های عصبی ، یادگیری را بخشی از فرایند تصمیم گیری به شمار می آورد.

سیستم های کمک تصمیم گیری از اواسط قرن گذشته میلادی با استفاده از الگوهای ریاضی متولد شد . خواستگاه اولیه علوم تصمیم گیری مشابه بسیاری دیگر از رویکردهای جدید ، کاربردهای نظامی بود و این رویکرد از اوایل دهه 1960 به تدریج به زمینه های صنعتی و کسب و کار راه یافت . سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری ، به عنوان گونه های اولیه  سیستم های ، اطلاعات مدیریت ، طرفداران بسیاری را به خود جذب کرد . این رویکرد با به کارگیری روش های بهینه سازی ، برنامه ریزی  ریاضی ، الگو های تصمیم گیری چند معیاره   MCM و با این پیش فرض که مسائل مدیریتی می تواند به صورت مدل ریاضی فرموله شود تا به امروز نیز جایگاه قوی خود را در سیستم های کمک تصمیم گیری حفظ کرده است . در نقطه مقابل رویکردهای ریاضی ، سیستم های خبره ، بیش از مدل ریاضی ، نظریه های ادراکی تصمیم گیری را در الگوی کار قرار داده اند . در این رویکرد مساله نمی بایستی الزاما به صورت ریاضی مدل شود و الگوریتم های الهام گرفته از مکانیسم درک انسان ، به نوعی خبرگی مصنوعی در حل مسائل واقعی دارند . در این رویکرد تلاش می شود تا همانند انسان در فقدان اطلاعات کامل و در شرایط ساختار ناقض مساله ، به یک سری نتیجه گیری های زیرکانه به تصمیم مناسبی دست یافته شود. سیستم های خبره در نوع پیشرفته خود قدرت یادگیری داشته و از اشتباهات گذشته برای تصمیم گیری بهتر آینده ، استفاده می کنند . اساس سیستم های خبره بر ذخیره سازی و استنتاج از دانش قرار دارد و به همین جهت به آن سیستم های بر پایه دانش Knowledg_base  = kb   نیزگفته می شود

در سال های گذشته ، مطالعاتی در جهت تلفیق این رویکردها با یکدیگر آغاز شده که حاصل آن  ، سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری بر پایه  دانش Knowledg_base  است . این مطالعات هنوز هم ادامه دارد تا بتوان  به سیستم های پشتیبان تصمیم گیری موثری دستیابی پیدا کرد .