رقابت
نهاد مشهور اقتصادي ديگر در نظام سرمايهداري، رقابت اقتصادي است. اين نهاد در واقع قسمت غيرقابل تفكيكي از نظا بازار آزاد است. در زندگي اقتصادي انسانهايي كه متكي به خود هستند براي كسب منافع و پاداشهاي اقتصادي بيشتر (براي رسيدن به مشاغل برتر، پرداختهاي بيشتر، پيشرفت اقتصادي، دست رسي به كالاها و خدمات مطلوب و تضمين خود در سنين بالا) بايستي به رقابت برخيزند. با توجه به نهاد مالكيت خصوصي و آزادي كسب و كار اقتصادي و با معين بودن كميابي منابع و با تكيه بر ابزار بازار جهت تخصيص آن منابع، تلاش افراد براي پيش بردن منافع اقتصادي شخص به راه حل رقابتي خواهد رسيد. در مقولة رقابت يك نوع عنصر از «داروينيسم اجتماعي» وجود دارد. به اين صورت كه زندگي يك صحنه مبارزه رقابت برانگيز است، بطوري كه تنها سازگارترين افراد و گروهها ميتوانند (براساس منابع در دسترس) به آخر خط (پايانه مورد نظر) برسند.
رقابت در هر صورت يكي از واژههاي زيباي دنياي سرمايهداري است. بويژه به مردمان آمريكا همواره چنين آموزش داده شده كه ويژگي برجسته اقتصاد آنها كارآمد بودن بخاطر رقابتي بودن است و ديگر كشورها نسبت به ما كارآيي كمتري دارند. به همين خاطر قوانين و مقررات اين كشور نيز همواره دغدغة حفظ نظام رقابتي را دارد. موضوع ديگر اين است كه معمولاً گفته ميشود نظام رقابتي داراي منافع خاصي هم ميباشد. از جمله اين زمينه را فراهم ميكند كه مكانيسم قيمتها تقاضاي واقعي و همچنين هزينة واقعي را منعكس نمايد و در نتيجه استفاده از منابع از بالاترين كارآيي برخوردار است. ديگر اينكه رقابت باعث ميشود خلاقيت توليد مورد تشويق واقع شود و در بلند مدت هزينهها كاهش پيدا كند. و سرانجام ادعا ميشود كه بازار رقابت به نوعي توزيع درآمد عادلانهتر (نسبت به ساير نظامهاي اقتصادي) منجر ميشود.
:: برچسبها:
حسن غریبی ,