مفهوم فرهنگ یادگیری سازمانی

فرهنگ سازمانی سازمان‌های يادگيرنده، فرهنگي است كه در آن يادگيري ارزشمند تلقي شده و تشويق مي‌شود و عوامل مانع يادگيري در آن تحمل نمي‌شود (پريويت، 2003). به عبارت ديگر، فرهنگ يادگيري، فرهنگ مشوق تجربه است كه در آن كاركنان تشويق مي‌شوند در خلق ايده‌هاي جديد بكوشند و به طور مستمر فرايندهاي كاري را بهبود بخشند(گاه، 1997). در فرهنگ يادگيري سعي مي‌شود، اعتماد عمومي در سراسر سازمان گسترش يابد (تولبرت، مك لين، مايرز[1]، 2002) و در اين راستا تعامل چهره به چهره[2]، نقش اساسي را ايفا مي‌كند و به عنوان ضمانت اجتماعي براي ايجاد ارتباطات و اعتماد در سازمان به حساب مي‌آيد. فرهنگ پشتيبان يادگيري، جو اعتماد[3] را در سازمان به وجود مي‌آورد كه در آن افراد آزادانه نظرات خود را بيان مي‌كنند و از طريق گفتگو، در مدل‌هاي ذهني و دانش يكديگر سهيم مي‌شوند و ترسي از تنبيه ندارند(پريويت، 2003؛ سنگه، 1990). در فرهنگ يادگيري، طرز تفكر مديران درباره كار بايد عوض شود؛ در عصر صنعتي، كارهايي مثل مطالعه مجله و كتاب و بحث گروهي در سلف سرويس، كار واقعي حساب نمي­شد؛ اما امروزه اين كارها را در انتقال دانش، مفيد مي­دانند؛ در يكي از شركت‌هاي ژاپني كاركنان مجبورند مدت بيست دقيقه را در روز صرف بحث درباره حوادث روزانه كنند و از اين طريق از يكديگر بياموزند (پريويت، 2003).