يادگيري ارثي، تجربي و نيابتي

هيوبر(1991) يادگيري را به سه دسته يادگيري ارثي[1]، تجربي[2] و نيابتي[3] تقسيم كرده است. يادگيري ارثي، به دانشي اشاره دارد كه توسط بنيان‌گذاران سازمان به وجود آمده است. يادگيري تجربي دانشي را مورد توجه قرار مي‌دهد كه از طريق تجربه مستقيم به دست مي‌آيد؛ تجربه‌اي كه ممكن است به صورت عمدي يا تصادفي كسب شده باشد. از نظر هيوبر، دانش سازمان عمدتاً به طور غير‌منظم و غيرعمدي به دست مي‌آيد. يادگيري نيابتي، به تجربيات دست دوم اشاره دارد كه توسط افراد خارج از سازمان انجام شده است. شركت‌ها دوست دارند تجربيات ديگران را درباره راهبردها، فعاليت‌هاي اداري و فناوري‌هاي جديد بدانند و از طريق يادگيري نيابتي، دانش جديد را به دست آورند. آنها سعي مي‌كنند اينگونه اطلاعات را از طريق مشاورين، نمايشگاه‌هاي تجاري، فروشندگان و عرضه‌كنندگان به دست آورند(ديوس، 2003).