يادگيري داخلي و خارجي

در يادگيري داخلي[1] گردآوري و اكتساب دانش از طريق تجربيات ديگران، دانش سازماني و مخازن سازماني از قبيل اسناد و مدارك و پايگاه داده‌ها انجام مي‌شود(ينگ، 2004) و افراد، گروه‌ها و سازمان با استفاده از فرايندها و اطلاعات درون‌سازماني ياد مي‌گيرند. در يادگيري خارجي[2] گردآوري دانش از شركت‌هاي طرف قرارداد، رقبا،‌ مشتريان، عرضه­كنندگان، رقبا، بدنه دولت، اداره مركزي انواع رسانه‌هاي ارتباط جمعي و چيزهايي از اين قبيل انجام مي‌شود(اوردنز دو پابلو[3]، 2002) و به عبارت ديگر، منبع يادگيري اطلاعات و تجربياتي است كه از خارج از سازمان به دست مي‌آيد.