آدامز (1963) معتقد است، احتمال بسيار كمي وجود دارد كه تصور در مورد انتظار، بتواند تنها عامل باشد، بلكه هنجارهاي انساني نيز مي‎توانند نوع اقدام كاركنان را تعيين كنند. براي مثال،‌ اگر كارمندي احساس كند كه نسبت پاداش وي از پاداش كاركنان ديگري كه همين‌گونه كار را مي‎كنند كمتر است، با استفاده از ابزارهايي همچون كم‌كاري، ترك سازمان، و يا اعتصاب، سعي مي‎كند تا به برابري برسد.

موضوع زماني پيچيده‌تر مي‎شود كه كاركنان، خود را با يكي از سه گروه مرجع زير مقايسه نمايند: ساير كاركنان در پست‎هاي مشابه در سازمان‎هاي ديگر (برابري خارجي)، ساير كاركنان در پست‎هاي ديگر در همين سازمان (برابري داخلي) و ساير كاركنان در پست‎هاي مشابه در همين سازمان (برابري كاركنان).